کد مطلب:44574 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

آيا ازدواج دختر شيعه با پسر سنّي، گناه است؟ آيا از رسولاكرمو يا ائمه: روايتي در اين مورد داريم؟

در بين فقهأ شيعه، در اين مسئله، اختلاف نظر وجود دارد; بعضي از آنان، اين ازدواج را حرام و گناه دانستهاند و بيشتر فقيهان اين زمان ـ كه امام خميني; از جمله آنان است ـ، بر جواز و كراهت شديد آن نظر دادهاند.(ر.ك: تحريرالوسيله، امام خميني(قدّسسرّه)، ص 732، م 8 ، مؤسسة تنظيم و نشر آثار امام خميني / جواهرالكلام، شيخ محمدحسن نجفي(ره)، ج 30، ص 92، داراحيأالتراث العربي، بيروت.) بنابراين، در اين مسئله، بايد به مرجع تقليد خود مراجعه نماييد، ليكن ذكر چند نكته، شايان توجه است:

1. ازدواج، پيوند دو خانواده است كه عناصر اصلي آن مرد و زن ميباشند; هر چه هماهنگي و همفكري و تناسب روحي و اخلاقي و مهمتر از همه تناسب ديني اين دو بيشتر باشد، خانواده از استواري و استحكام بيشتري برخوردار بوده و زندگي شيرينتر خواهد شد. قرآن كريم، سفارش به همتايي (= هم كفو بودن) ايماني و ديني در امر ازدواج كرده و ميفرمايد: زنان ]با ايمان[ خود را به ازدواج مردان مشرك درنياوريد، تا ايمان بياورند; ]زيرا[ يك غلام با ايمان، از يك مرد آزاد مشرك بهتر است، هرچند ]مال و موقعيت و زيبايي او،[ شما را به شگفتي آورد. آنان ]شما را[ به سوي آتش فراميخوانند و خدا، ]شما را[ به بهشت و آمرزش خود دعوت ميكند. (بقره، 221) و در همين زمينه، پيامبراكرمفرمودهاند: اذا جأكم من ترضون دينَه و امانته يخطب (اليكم) فزوجوه; هرگاه كسي به خواستگاري، نزد شما آمد، دينداري و امانتداري او را پسنديديد، با او ازدواج كنيد.(كنزالعمّال، متقي هندي، ج 16، ص 317، ح 44695، مؤسسة الرسالة.)

2. بيگمان، همة فرقههاي مختلف اهلتسنّن، غير از ناصبيها (كه به ائمة اهلبيت: دشنام و ناسزا ميگويند) و غلات (كه نسبت به ائمه: غلو كرده و آنان را خدا ميپندارند)، مسلمان و پاك بوده و معامله و يا خوردن حيواني كه آنان ذبح ميكنند و... جايز و بياشكال است، ليكن امر ازدواج و زناشويي، به جهت اهميت آن در سرنوشت انسان، از جايگاه ويژهاي برخوردار است، از همين رو در انتخاب همسر از جهت اصل دين و مذهبش، سفارش زيادي شده; امام صادقميفرمايند: از خانوادهاي كه (در حقانيت شما شيعيان) ترديد دارند، زن بگيريد، امّا به آنان زن (از شيعيان) ندهيد (لأنّ المرأة تأخذ من أدب الرجل و يقهرها علي دينه); زيرا زن، تربيت و خلق و خوي مرد را به خود ميگيرد و مرد او را تحت تأثير دين خود قرار ميدهد.(وسائلالشيعه، شيخ حرّ عاملي;، ج 20، ص 555، ح 2، مؤسسة آلالبيت: / ميزانالحكمة، محمد محمديريشهري، ترجمة محمدرضا شيخي، ج 5، ص 2260، ح 7856، دارالحديث / ر.ك: بحارالأنوار، علامه مجلسي;، ج 103، ص 371، مؤسسة الوفأ.)

اين روايت، بيانگر اين است كه بيشتر زنان، تحت تأثير مذهب همسران خود قرار ميگيرند و عكس آن بسيار اندك است، از همين رو، قرآن كريم، همسر حضرت نوح و لوط8 را ضربالمثل كفر بيان فرموده; چون در تحت سرپرستي دو بندة صالح خداوند بودند ولي تا آخر كفر را برگزيدند، برخلاف همسر فرعون كه ضربالمثل ايمان است. (تحريم، 10و11) بنابراين شايسته است كه زن مسلمان و شيعه، براي حفظ و حراست از عقايد پاك خود و احتمال خطر در گمراهي خويش، با انساني كه هم كيش و مذهب او است ازدواج نمايد.

3. از پيامبراكرمو يا ائمه:، در كتابهاي حديثي شيعه، حديثي به اين معنا يافت نشد كه هر كس با اهلسنّت ازدواج كند وعدة عذاب به او داده باشند و... هرچند پيامبراكرماز تفرقة مردم بعد از رحلتشان و ظلمهايي كه بر اهلبيت مكرمشان ميشود، خبر ميدادند و آنچه كه داريم مربوط به بنياميّه است كه حضرت آنان را لعنت كردند، كه در قرآن كريم به شجرة ملعونه تعبير شدهاند ميفرمايد: ما آن رؤيايي را كه به تو نشان داديم، فقط براي آزمايش مردم بود، همچنين شجرة ملعونه را كه در قرآن ذكر كرديم. (اسرأ، 60) كه به گواهي بسياري از مفسران شيعه و سنّي، اين آيه در مورد بنياميّه ميباشد.(ر.ك: تفسير نمونه، آيتاللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 12، ص 172، دارالكتب الاسلامية / ترجمة تفسير الميزان، علامه طباطبائي;، ترجمة سيدمحمدباقر موسويهمداني، ج 13، ص 251، بنياد علمي و فكري علامه طباطبائي.)

در روايتي از امام باقر7، هنگامي كه يكي از ياران ايشان، زني از اهل كوفه را براي حضرت انتخاب كرده بود كه از نوادگان محمد بن اشعث بن قيس بوده، امامفرمودند: رسولخدا9 اين قوم را لعنت كردند و اين لعنت حق در فرزندان آنان نيز تا روز قيامت ادامه دارد و من خوش ندارم كه بدنم به كسي كه اهل دوزخ است برسد.(وسايلالشيعه، شيخ حرّ عاملي;، ج 20، ص 247، مؤسسة آلالبيت:.)

متأسفانه، جهل و تعصب در هر مذهبي، جلوگير انتخاب صحيح و روشن شدن حقيقت ميشود، از اين كه محققانه گفتهها و شنيدهها را بررسي ميكنيد، شادمانيم.(ر.ك: اهلسنّت واقعي، دكتر محمد تيجاني سماوي، ترجمة عباسعلي براتي، بنياد معارف اسلامي / و كتب ديگر مؤلّف.)